Potrzeby
naszego serca wydają nam się sprzeczne. Pragniemy jednocześnie
autonomii i współbycia. Swobody i poczucia bezpieczeństwa.
Otwartej przestrzeni i przytulnej przystani. Dystansu i bliskości.
Wolności i granic.
Dlatego
tak wielką radość daje spotkanie kogoś, przy kim możemy poczuć
się przynależni, nie tracąc niezależności. Przy kim można
doświadczyć wspólnoty, która nie usuwa osobności. I z kim łączą
nas mocne więzi, które nie są więzami...
Tomasz
Tokarz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz