Asertywność to, w skrócie, umiejętność wyrażania swoich potrzeb, emocji, opinii w sposób nie naruszający praw innych osób. To zdolność zachowania siebie, bycia w zgodzie z własnym ja - przy jednoczesnym poszanowaniu odmienności innych ludzi. To bardzo przydatna kompetencja. Ale gdzie młodzi ludzie mają się jej nauczyć?
Czy można sobie wyobrazić szkołę opartą na zasadach asertywności? W której uczniowie mieliby możliwość swobodnego komunikowania własnych potrzeb rozwojowych? W której posiadaliby prawo odmówienia wykonania poleceń, których sensowności nie rozumieją czy zaniechania realizacji zadań, których przydatności nie dostrzegają? Gdzie mogliby wchodzić w relacje z dorosłymi oparte na autentyczności i szczerości? Bez lęku, manipulowania karami i nagrodami, bez nieustających strategii przetrwania.
Jak silni emocjonalnie musieliby być nauczyciele, z jak że mocnym wewnętrznym poczuciem wartości, jak bardzo ufający sobie i uczniom - by potrafili stworzyć taką przestrzeń w szkole, by nie potraktowali asertywnych postaw uczniów jako zamachu na samych siebie.
Tomasz Tokarz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz