Wyprawy w głąb

Wielka przygoda kojarzy nam się z wyprawą w zewnętrzny świat, do nowego kraju, nowej kultury, nowej przestrzeni. Jednak najdalsza, najtrudniejsza i najbardziej fascynująca podróż prowadzi w głąb siebie. Często właśnie dotarcie do własnego wnętrza (myśli, emocji, lęków, fobii, uprzedzeń, blokad) jest czymś, czego najbardziej się obawiamy. Może okazać się prawdziwą konfrontacją z nieznanym. 

Tu czekają nas największe odkrycia. Tyle tu krętych i nieznanych dróg. Tyle przepaści, jaskini, zakamarków. Mrocznych, zaskakujących przestrzeni. Lądów nietkniętych ludzką myślą.

I trudno o przewodnika, mapę, kompas. Nie znajdziemy opcji „all inclusive”. Nikt nas w tym nie zastąpi. Sami musimy powyznaczać szlaki. Wytyczyć ścieżki. Zbudować mosty łączące nas w całość, w której można żyć.

Etapy wędrówki, której celem jest poznanie samego siebie są analogiczne do tych, które były udziałem wielkich odkrywców, które ujęte zostały w niezliczonych mitach i bajkach o herosach: życie w znanej rzeczywistości, kryzys, zew przygody, opór, pojawienie się mentora (inspiratora), przekroczenie progu, wejście w nowy świat, zetknięcie z przeszkodami, zejście do jaskini naszych lęków, porażka, cierpienie, poszukiwanie siły, powrót na drogę, odrodzenie, zwycięstwo, realizacja celu, powrót do domu.

Czy jednak odważymy się wejść na tę drogę bez szlaku? Czy znajdziemy siłę, by pójść na wyzwaniem? Czy nie przerazi nas mrok, który czai się w naszym wnętrzu?

"Człowiek wyruszył na spotkanie innych cywilizacji, nie poznawszy do końca własnych zakamarków, ślepych dróg, studni, zabarykadowanych, ciemnych drzwi" (Stanisław Lem)

Tomasz Tokarz