Wiem, że nic nie wiem

"W żądzy wiedzy poznałem wszechnauk dziedzinę,

zgłębiłem filozofię, prawo, medycynę,

niestety, teologię też! — cóż? — pozostałem

mizernym głupcem! — tyle wiem, ile widziałem.

Magistrem jestem, nawet zowią mnie doktorem,

i tak latami z męką, z wewnętrznym oporem

oświecam rzesze uczniów bezpłodnym zarzewiem

i wiem, że nic nie wiemy — i że ja nic nie wiem".

(Goethe, Faust)

Bywa, że im więcej czytamy, tym mniej wiemy. Toniemy w cudzych teoriach, konceptach, siatkach narzucanych na rzeczywistość. To, co miało ułatwiać orientację - powoduje zagubienie. Co pomagać wytyczać ścieżki - zalega pod nogami. Co zapewniać porządek - umacnia chaos. Mam wrażenie, że tracimy kontakt z tym co nasze, niepowtarzalne, wyjątkowe - zamknięte gdzieś w środku razem z wewnętrznym dzieckiem. Może gdyby częściej dopuszczać je do głosu, żyłoby się nam nieco lepiej.

Tomasz Tokarz